Wanhopig klik zet ik wifi een aantal keer aan en uit. In mijn browser geschiedenis ga ik op zoek naar de inlog-portal van de Coffee Company. Het duurt even voor ik hem heb gevonden. Ik klik erop en dan log ik in onder de inlognaam die op mijn bonnetje staat. Langzaam zoekt de website verbinding.
Op mijn MacBook kun je zien hoe ver de verbinding is door middel van een blauw balkje in Safari. Helaas gaat het blauwe balkje nu niet verder dan http://. Meestal betekent dit: geen verbinding. Zo ook vandaag.
Even weet ik niet wat ik moet doen. Ik ben nooit eerder in deze situatie beland. Traag en vrezend voor het ergste sta ik op en loop ik naar de counter. Ik zie naast de kassa staan: ‘Sorry, Pinstoring!’ De vraag die ik dan stel, komt er niet helemaal uit zoals ik het zou willen: ‘Kan het zijn dat het internet het ook niet doet?’. Het meisje knikt en zegt dat dit waarschijnlijk wel het geval zal zijn.
Even weet ik niet waar ik het moet zoeken. Mijn internet doet het niet? Dat betekent dus dat ik niet kan werken hier? Mijn werk staat op mijn mail, ik MOET op internet. Wat moet ik doen?! Ik loop terug naar mijn computer, ik wankel even en ga dan zitten. Wat nu? Wanhopig zakt mijn hoofd tussen mijn handen. Naar huis wil ik niet, daar is het kleinste stofje onder de stoelpoot nog afleiding. Het is zondag dus er is ook niks open in de stad. Bijna krijg ik er spijt van dat ik Harrie 030 niet support.
Wat is het met deze generatie? Smartphones met een constante internet verbinding, overal de mogelijkheid tot wifi. Is dit er even niet, raken we gestressed. We kunnen niet meer normaal functioneren. Het enige wat we dan nu nog kunnen is onder een deken gaan zitten en hopen dat de internetstoring gauw weer over gaat…
Terwijl ik dit blogje typ, realiseer ik me ineens weer wat… Hoe gaat dit blogje in vredesnaam online komen? Geen internet is niet bloggen, niet facebooken, niks… Mijn iPhone lijkt op dit moment de enige uitkomst te zijn. Ik probeer out of the box te denken. Steve Jobs heeft fantastische apparatuur gemaakt die in staat zijn elkaars bestanden over te nemen. Dit zou zonder wifi moet ik dit voor elkaar krijgen. Mijn document moet via mijn iPhone naar mijn Mac komen.
Ik ga wat rechter op zitten en probeer helder te denken. Geen wifi, maar wel een iPhone met internet. Ik zou mijn bestand via mijn iPhone moeten kunnen downloaden en dan via een sync op mijn MacBook moeten krijgen…
Ik plug mijn iPhone aan mijn MacBook en mijn hart begint wat sneller te kloppen. iTunes gaat open en geeft mij diverse keuzemogelijkheden. Ik klik op sync en de techniek doet de rest. Terwijl beide apparaten hun werk doen, probeer ik mijn brein te breken over de vraag hoe ik dan bij dat bestand kom. Ik klik wat heen en weer en ineens zie ik het staan! Mijn document! Mijn hart maakt een sprongetje van vreugde terwijl ik het transfer van mijn iPhone naar mijn Mac.
Missie werken zonder internet: geslaagd!
Nu dit blogje nog online krijgen…
Liefs, Menina
meninasbeauty 
Terwijl ik op mn smartphone een reactie typ of swype eigenlijk denk ik aan wat mijn moeder altijd zegt “kan die telefoon even weg?” Het antwoord is altijd tuurlijk maar ergens vind ik t verschrikkelijk als ik m dan voel trillen wat is er aan de hand ben ik genoemd in een fb status? Heeft iemand op mijn status gereageerd? Of is er iets anders het blijft aan je knagen terwijl ik vroeger echt geen telefoon had. Wat vroeger hadden we nog geen internet dus ik kan zonder…. Alleen nu even niet 😉
HTC heeft de mogelijkheid het internet van mijn telefoon aan mijn ACER door te geven. HUPSAKEE, overal internet, heb je apple niet voor nodig.
Dat kan Apple ook, maar zonder internet is het moeilijk om uit te zoeken hoe dat moet! haha!